Йилига 35 минг бемор ва минглаб миннатдорчилик сўзлари: Астанада энг катта шифохона қандай ишлайди
ASTANA. Kazinform - Бу йил 15 июнь Қозоғистонда тиббиёт ходимлари куни сифатида нишонланади. Шифокорлик — энг масъулиятли ва шарафли касблардан бири ҳисобланади. Астана шаҳридаги 3-сонли кўп тармоқли шаҳар шифохонаси бош шифокори Жулдиз Данбаева билан Kazinform агентлиги мухбири суҳбатлашди.
Тиббиёт фанлари доктори, олий тоифали хизмат кўрсатган шифокор ва фахрий профессор пойтахтдаги тарихи 1940 йиллардан бошланган энг қадимги тиббиёт муассасаларидан бирига раҳбарлик қилади.
Бугунги кунда 3-сонли кўп тармоқли шаҳар шифохонаси собиқ перинатал марказни, дерматология ва жинсий йўл билан юқадиган касалликлар профилактикаси марказини, шунингдек, марказий йўл шифохонасини бирлаштиради.
- COVID-19 пандемияси пайтида шифохонангиз олдинги сафларда бўлди. Дуч келган асосий қийинчиликлар қандай бўлди? Қанча бемор қутқарилди?
– 2020 йил бошида биз, бутун дунё каби, нимага дуч келаётганимизни тушунмадик. Протоколлар, аниқ кўрсатмалар ёки ЖССТ тавсиялари йўқ эди. Вазият аралашувни талаб қилаётгани аниқ бўлгач, февраль ойи охирида карантин шифохонаси, кейин эса вақтинчалик шифохона сифатида очдик. Март ойида беморлар сони ортиб, ўринлар етишмай қолган бир пайтда меҳмонхонада зудлик билан 850 ўринли карантин шифохонаси ташкил этдик.
Кейинчалик, июнь ойида биз юқумли касалликлар шифохонасини ҳам очдик, чунки беморлар сони ўсишда давом этди. Бизнинг базамизга жами шаҳарнинг ётоқ фондининг 50 фоизи ажратилган. Бу жуда катта ҳажм.
- Бундай пайтларда жамоавий ишга жуда кўп нарса боғлиқ бўлади. Қандай қилиб муваффақиятга эришдингиз?
- Биз кўп одамларни қутқардик. 200 га яқин кўнгиллиларни - тиббиёт университети талабаларини тайёрладик. Улар биз билан санитар, шифокор ёрдамчиси, ҳамшира сифатида ишладилар. Бу катта ёрдам бўлди.
Бундан ташқари, спорт мажмуасида модулли ПЗР лабораториясини жойлаштирдик. У ерда бир сменада 5000 тагача тест ўтказилди - шаҳардаги барча касалхоналар учун.
Пандемия даврида шифохонамизда жами 20 мингдан ортиқ коронавирусга чалинган бемор даволанди. COVID-19 га қарши курашга қўшган ҳиссам учун “Парасат” ордени билан тақдирландим. Ва шифохонанинг ўзи "Пандемия ғолиблари" номинациясини олди.
2008 йил октябрь ойида Жулдиз Данбаева Тошкент шаҳрида соғлиқни сақлашни ташкил этиш бўйича докторлик диссертациясини ҳимоя қилди. 2009 йилда унинг илмий даражаси Қозоғистонда нострификация қилинди (расмий равишда тан олинди).
- Беморларингиздан бири Лейла Жақанова ҳақида билиб олдик. У неврология бўлимидаги даволанишни миннатдорчилик билан эслайди. Унинг ҳолатини эслайсизми?
- Албатта. Унинг ҳаёт йўли осон бўлмаган. Туркияда яшаган, у ерда ҳам, Қозоғистондаги хусусий клиникаларда ҳам шифокорларга мурожаат қилган, лекин унга аниқ ташхис қўя олмаган. Бизга келганида эса шифокорлар қисқа фурсатда тўғри ташхис қўйиб, шунга мос даволашни тайинлади. У инсон бутун умрга соғлиғига боғлиқ чекловлар билан қолиб кетиши хавфи остида эди. У беқиёс миннатдорлик билдирди ва бизга ёзди. Бу — кўплаб ҳолатлардан бири, беморлар миннатдорлик билан қайтиб келадиган вазиятлар. Шифокор учун эса бу — энг олий мукофот.
- Сўнгги йилларда шифохонангиз қандай ўзгарди? Бугунги кунда қайси соҳалар устувор?
- Туғруқхона, тери ва таносил касалликлари диспансери ва шифохона бирлашганидан сўнг кўп тармоқли муассасага айландик.
Бинолар 1950-60 йилларда қурилган бўлса-да, биз ривожланяпмиз. Шаҳар ҳокими ташаббуси билан 250 ўринли янги туғруқхона қуриляпти, 2026 йилда фойдаланишга топширилади. Яқиндан 300 ўринга мўлжалланган янги клиник биноси учун 4 гектар ер майдони ажратилиб, ҳозирда лойиҳалаштириш ишлари олиб бориляпти.
Шифохонамизда ҳар йили 35 минг нафаргача бемор даволанади, шифокорларимиз йилига 1000 дан ортиқ операцияларни амалга оширадилар. Бу ерда ҳар йили 9 минг нафаргача аёл туғади. Оналар ўлими йўқ.
Бизда кучли ва барқарор жамоа бор. Ускуналар мавжудлиги 90% ни ташкил қилади, бунинг учун биз албатта миннатдормиз.
- Бугун Қозоғистонда бош шифокор бўлиш нимани англатади?
- Бу осон эмас. Тиббиётдан ташқари, сиз молия, иқтисод, жиҳозлар ва ходимларнинг мотивацияси ҳақида ўйлашингиз керак. Энди ёш шифокорлар барқарорлик, яхши маош ва ривожланиш имкониятини хоҳлайдилар. Ва бу тўғри. Ҳеч ким ўтмишдагидек иштиёқ устида ишламайди. Шу боис жамоани бир жойда ушлаб туриш, ўсиш учун шароит яратиш муҳим. Пойтахт эса ҳар доим масъулиятдир. Бу ерга оғир аҳволда бўлган беморлар барча вилоятлардан келади, тиббий ёрдам даражаси ҳам мос бўлиши керак.
- Ҳамкасбларингизни касб байрамлари билан нималар тилаган бўлардингиз?
- Энг аввало, сабр-тоқат ва соғлик тилайман. Хотиржам навбатлар ва миннатдор беморлар бўлсин. Биз кўпинча юзлаб ҳаётларни сақлаб қоламиз, лекин ижтимоий тармоқлардаги бир салбий фикр туфайли гўёки умуман ишламагандек таассурот уйғотилади. Бу жуда оғир. Одамлар руҳан тушкинликка тушиб кетади, ҳатто касбини ташлаб кетади. Шунинг учун мен шифокорлар доимо қўллаб-қувватланиши ва ҳурматни ҳис этишларини истайман. Улар ўз касбларига бўлган муҳаббатларини йўқотмасинлар. Ва энг муҳими — улар билсин: уларнинг меҳнати бехуда эмас.
